It's Christmas everyday so - merry Xmas!

Vannacht heeft het geregend en geonweerd, ik heb er weinig van gehoord en blijkbaar dus geslapen als een os met oordopjes in. Om de één of andere reden ging de wekker niet af maar werd ik om 08.05 wakker dus tijd om op te staan. Keurig voor 9 uur haalden we het ontbijt op, onderaan de trap bij het privé gedeelte van Bill en Diane. Niemand at vandaag buiten dus wij ook niet.
Na 't ontbijt bracht ik het dienblad terug en raakte in gesprek met Bill en Diane. Allerlei vragen over Nederland, wat de benzine bij ons kost, hoe ver het rijden is naar Zwitserland enz. Cheriette kwam er even later ook bij en we kregen allerlei tips voor ons geplande bezoek aan Sanibel, tot aan een route toe en de waarschuwing om vooral niet in Fort Myers te belanden cause you really don't wanna go there ...
Bill gaf ons de tip om op Sanibel door te rijden tot 'het einde' waar Captiva ligt en daar moesten we dan maar eens binnen lopen bij The Bubble Room. Hij zei er verder weinig over behalve dat het de moeite waard was en dan in positive zin.

Rond 10 u rijden we richting Sanibel met eerst een korte stop bij Starbucks voor Cheriette's koffie-shot. Via de 'Bill route' rijden we naar Sanibel en kiezen er voor om eerst naar de vuurtoren te gaan. We parkeren de auto ergens en lopen een stuk over het strand, het waaide en was bewolkt maar na gisteren was het wel prettig. Gewoon even rust voor onze huid!
Na de vuurtoren besluiten we een heerlijke muffin te nemen bij een leuk tentje met vers ijs, broodjes en lekkers.
Dan de auto weer in en via de Periwinkle Way naar het - wederom door Bill getipte - Gulfside City Park waar we betaald parkeren en naar het strand lopen, op jacht naar leuke schelpen. Cheriette zoekt zich een nek-hernia en ik knip wat foto's. Het waait nog steeds maar het weerhoudt een aantal gezinnen er niet van deze zondag toch aan het strand door te brengen.

Na dit strandje tanken we bij "7 Eleven" (weer 60 dollar voor 15,5 gallon) en gaan dan in één ruk door naar Captiva en langs prachtig, grote huizen verscholen achter hekken of mooie tuinen komen we op een kruising met : The Bubble Room. Aan de buitenkant doet het wat denken aan een ijsco-zaak of kinderspeelparadijs, alles is roze met blauw en geel en we hebben geen idee wat ons te wachten staat. We parkeren de auto uiteindelijk in de 'marina' voor 10 Dollar maar goed, hij staat en dat is wat waard op dit kleine maar vooral drukke stukje eiland.
We gaan naar binnen en snappen meteen wat Bill bedoelde: dit is ongelooflijk maar gaaf, apart en maf. We zien abnormaal grote stukken taart voorbij komen en "yes, that's normal!" Het duurt een kleine 5 minuten en dan kunnen we aan tafel. Binnen no time staat er een Jan Doedel Dokus voor ons, gehuld in scouting-pakje en oranje pruik. Hij stelt zich voor en vertelt dat het restaurantje in 1979 begon met 28 zitplaatsen en door de tijd heen uitgebreid is tot 3 verdiepingen en er zijn maar liefst 3000 items uit de jaren '30 te vinden aan de muur, op de trappen, tussen de tafels enz.
En by the way - here it is Christmas everyday so merry Christmas, ladies!
We kijken onze ogen uit en onder het glazen tafelblad liggen allerlei kleine, oude dingetjes en ik lieg niet maar juist op de plek waar ik plaats neem ligt een plastic ezeltje 'van weleer' ...
Toeval bestaat niet!!  - voor de lezers die dit niet snappen, ik heb zelf vier ezels -

We bestellen een kip sandwich en 'n salade met kip en het bestelde water wordt geserveerd in een soort lege jampot. We laten het geheel om ons heen, een kruising tussen Kerstmis en kermis, op ons in werken en genieten van het lekker eten. Na het betalen van de rekening (de grote stukken taart slaan we vriendelijk af, dat kan er écht niet meer bij en nee, ook niet als we één stuk delen!) die maar liefst 22 Dollar telt, lopen we nog een kleine ronde door  het pand en dan verlaten we dit zeer bijzondere restaurantje wat we echt iedereen aan kunnen raden en bij deze dan ook meteen doen!

We wandelen wat rond en vergapen ons aan de giga huizen en neuzen in wat winkeltjes.
Dan besluiten we terug te rijden naar Sanibel, het is 17 uur en wat zullen we nu eens gaan doen?
We gaan naar het Wildlife Refuge Center van meneer Ding, betalen 5 Dollar en rijden met de auto een mooie route door de natuur. Het is rustig, zowel met bezoekers als met wildlife. Da's een beetje jammer maar wat we zien wordt er niet minder mooi om.
Rond 18.15 u rijden we Sanibel af, terug naar het vaste land - dit mooie eiland achter ons latend. Het is echt een juweeltje, alles is schoon en mooi aangelegd en goed onderhouden. Leven op stand, nergens een verlaten trailer of een uitgebrande auto. Een ideaal vakantieplekje om weg te dromen!!

Rond 19.30 u parkeer ik de auto bij Sandy Hook - een gezellig restaurant iets voorbij onze B&B. We zijn net op tijd want om 20 u gaat de keuken op slot. Het duurt even voordat het eten op tafel staat dus pas om 20.30 u gaat de eerste warme hap achter de kiezen maar het smaakt weer goed.
We betalen en rijden terug naar Bill en Diane, we zijn moe en beloven hen dat we morgen verder kletsen. Inmiddels zijn er nieuwe gasten gearriveerd, althans er staat ineens een Kia Soul op de oprit en die is voor ons nieuw.

Morgen checken we uit, eerst nog even ontbijten en hopelijk dan wel weer buiten op 't balkon.
Rond 10 u gaan we richting Clermont om Sandi op te zoeken, de eigenaresse van een kleinschalige ezelopvang. Dit zal een rit zijn van 3,5 uur dus even gas op de plank en door tuffen.
Na het bezoek aan Sandi gaan we op zoek naar de volgende accommodatie, in Kissimmee, voor 4 nachten.