31 maart 2012

En toen werd het stil ...

Zaterdag, de laatste dag van maart en de op een-na-laatste volle dag van onze vakantie.
Ik ben voor 7.30 u wakker en besluit om de slaapkamer te verlaten zodat ik Cheriette niet wakker maak met mijn gedraai. Ergens in 't gebouw of buiten was vannacht een feestje tot 4.30 u en ook al was ik niet uitgenodigd, ik heb er wel vrij veel van mee gekregen.
Ik maak Cheriette om 8.15 u wakker en op ons gemak doen we de ochtend rituelen en als we klaar zijn wandelen we in een kwartiertje naar het Holocaust Memorial Monument. Het is er rustig en we kopen twee folders met uitleg en geven een donatie.
Ieder in ons eigen tempo lopen we de vrij korte route maar door wat je leest en ziet onderweg ben je toch wel even bezig. Eerst langs een beeld dat het begin van de hel symboliseert met daarbij een tekst van Anne Frank, dan een rij foto's met uitleg die als het ware zijn afgedrukt op natuursteen, dan een "gang" met indrukwekkende zang door Joodse kinderen en vervolgens kom je uit bij een enorm beeld in de vorm van een uitstrekkende arm, met het alom bekende nummer er op 'getattoerd' . Dit beeld maakt ontzettend veel indruk en je voelt je ineens heel klein. Het is voor mij keer op keer niet te bevatten dat er in WO2 zo'n 6 miljoen Joden zijn vermoord, om over de manier waarop nog maar te zwijgen.
Vervolgens kun je nog wat verder lopen en eindigt de route weer met een beeld en tekst van Anne Frank.

Het wordt stil ... het is raar om middenin het drukke Miami Beach een dergelijk monument te bezoeken. Je hoort een sirene, er vliegt een Boeing-zoveel over en er fietsen en joggen mensen voorbij. Soms stopt er een bus met toeristen die het blijkbaar nog net op kunnen brengen om de bus voor 4,5 minuut te verlaten, naar de enorme arm te rennen om vervolgens snel 3 foto's te schieten met hun smartphone. Ligt het aan mij of gaan zij compleet voorbij aan wat hier neer is gezet? En waarom!!

Na een uur lopen we weg bij het monument en gaan we ergens even wat drinken, even afleiding en wat praten. Hieronder een paar foto's die ik genomen heb bij het monument.
De rest van vandaag tik ik uit in een apart verslag.






















1 opmerking:

  1. Ook wij waren er heel erg van onder de indruk.
    Inderdaad dat zo iets bestaat in zo drukke plaats
    geniet nog van jullie laatste dag

    BeantwoordenVerwijderen